Autor: Jacek Rembiś
Wydawnictwo: Egmont
Liczba stron: 56
Wiek: 15+
Moja Ocena: 5/5

„Wiedźmin. Ziarno prawdy. Tom 1” to powieść graficzna dla dojrzałych czytelników. Dlaczego? Przeczytajcie poniżej.

Seria książek poświęcona tytułowemu bohaterowi – przeczytana; serial obejrzany; teraz czas na komiksy. Ta niewielka książeczka komiksowa jest adaptacją książek Andrzeja Sapkowskiego i daje dobry obraz i klimat tych mrocznych opowieści. Dbałość o szczegóły jest imponująca, a artyści dokładnie przedstawiają postacie i miejsca z książki. Dialogi są dobrze napisane i oddają czarny humor serii Wiedźmina. Sceny akcji robią wrażenie, a punkt kulminacyjny naprawdę porywa.

Ze względu na kilka kadrów na stronach, które uważam za zbyt drastyczne lub niestosowne, tytułu nie polecam dla dzieci poniżej 15. roku życia. Jest moment, w którym dojrzały czytelnik będzie wiedział jak, potoczyły się dalsze losy pewnej pechowej kobiety. Dla młodego czytelnika ten fragment może umknąć lub co gorsza, zastanawiać. Nie uważam, że jest to potrzebne, dlatego według mojego skromnego zdania polecam tytuł po 15. roku życia.

Geralt, wędrowny łowca potworów, podróżuje po Redanii. W okolicy Gelibolu natrafia na zmasakrowane ciała mężczyzny i jego towarzyszki. Chcąc rozwiązać zagadkę, przeczesuje okolicę. Zauważa czerwone dachówki wieży, a chwilę potem jakąś kobietę. Nie zważając na jej ucieczkę, idzie wzdłuż muru, by znaleźć wejście. Po chwili z pałacu wybiega potwór – Nivellen, jednak Wiedźmin zachowuje zimną krew. Stwór zaprasza go do domu, gdzie opowiada mu swoją historię. Geralt proponuje mu pomoc w odczynieniu klątwy, lecz Nivellen odmawia. Czy uda się ściągnąć zaklęcie, sprawdzicie sami.

Komiks składa się z 56 stron, a ilustracje są autorstwa Jonas Scharfa. Kolorystyka jest odpowiednio mroczna, nadając sznyt “dark fantasy”. Fabuła jest dobrze prowadzona na kolejnych kadrach, co do dzisiaj pozostaje niedoścignionym wzorem dla wielu autorów fantasy.